به گزارش شهرآرانیوز؛ گرامیداشت هرساله عاشورای حسینی و اقامه عزا بر مصائبی که در آن واقعه بر سیدالشهدا (ع) و اهلبیت و اصحاب حضرت تحمیل شد، درکنار عرض ارادت و مودت به ایشان، دانشگاهی است برای یادگیری درسهای مهم زندگی بهویژه در مواجهه با بزنگاهها و بحرانها که کنترل از دست انسان خارج میشود و نخستین و کوچکترین لغزشها، میتواند آخرین آنها باشد. این درسی است که زنان و کودکان عاشورایی که قصه مصائبشان تازه از عصر عاشورا آغاز میشود، برای ما به یادگار گذاشتهاند؛ درس عبور باعزت و سربلند از بحرانها. در این باره با حجتالاسلاموالمسلمین عباس بابایی، کارشناس مذهبی، گفتوگو کردهایم.
در عرصه کربلا میان همه آشوبها، مدیریت بحران مهم و اثرگذار بود. گاهی شهر و کشوری دچار جنگ، سیل و زلزله و دیگر بحرانها میشود؛ آنها که بتوانند خود، خانواده و شهر و کشور را مدیریت و از این سختیها عبور کنند، موفق به مدیریت بحران میشوند. در پهنه کربلا و جزءجزء واقعه عاشورا با مدیریتهای مختلف و موفق بهویژه توسط زنان و دختران و کودکان مواجه هستیم که به ماندگاری و تاریخسازی این واقعه کمک بسیار کرده است.
از همه اینها مهمتر، مدیریت مانایی حادثه عاشوراست؛ چنانکه آن بانوی بزرگوار با جهاد تبیین، سکوت و سخن خود کاری کردند که امروز با افتخار میگوییم: «کربلا در کربلا میماند اگر زینب (س) نبود». اینکه در دوران دفاع مقدس با ۲۰۰هزار مادر شهید، چندین هزار همسر شهید، چندهزار دختر و خواهر شهید مواجه شدیم و آنها را در اوج عبودیت و استقامت دیدیم، الگو و خاستگاهی داشت که جز زینب کبری (س) نمیتوانست باشد. شیوه رفتاری آن حضرت باعث شد مادران، همسران و دختران شهدا مسیر را بیاموزند و یاد بگیرند که چطور باید عمل و از خون شهیدان خود پاسداری کنند.
یکی از علوم و توانمندیهایی که انسان در زندگی اجتماعی خود بهشدت به آن نیاز دارد، مدیریت است؛ اعم از مدیریت زمان، مدیریت امکانات و شرایط، مدیریت استعدادها، مدیریت وظایفی که برعهده او گذاشته شده است و... هریک از اینها به شرایط و استعدادهایی نیاز دارد که اگر در وجود انسانی باشد، واجب است مدیریت را عهدهدار شود و اگر کسی فاقد آنها باشد، عهدهدار شدن این مدیریت توسط وی، حرام شرعی محسوب میشود.
در این جنگ هویتی دوازدهروزه هم که بین جبهه حق و جبهه باطل رخ داده است، این صفات عالیه حضرت زینب کبری (س) بهشدت میتواند به ما کمک کند؛ عدهای از ما دچار ناامیدی شدهاند. گویی دنیا به پایان رسیده است، درحالیکه اینطور نیست. امید به وجود مقدس امام زمان (عج)، امید به ایمان، امید به توانمندیهای داخلی، امید به زندگی و امید به خدا درسهای بزرگ حضرت زینب کبری (س) است؛ چنانکه خود با همین امید از دستاوردهای عاشورا محافظت و پیروزی ظاهری یزید را تبدیل به شکست کردند.
بهترین مدیریتها بعد از عصر عاشورا به حضرت زینب کبری (س) اختصاص دارد. ایشان در عین مدیریت عواطف از خود در بالاترین سطح، مراقبت میکردند تا در عین سختیها، دستاورد نهضت برادر و امام زمان خود را منتقل کنند؛ ازجمله مدیریتهای حضرت زینب (س)، مدیریت بحران خصوصا بعد از شهادت ابوعبدا... (ع) بود؛ مدیریتی که از غروب روز عاشورا آغاز میشود و تا روزی که این کاروانِ شهیدداده، اسارتدیده، خسته و بیرمق به مدینه بازمیگردد، ادامه دارد.
حضرت زینب (س) به ما آموخت که در شرایط سکوت و سانسور خبری و هجمه رسانهای برای خالی کردن دل جبهه حق و راه انداختن جنگ روانی علیه آن، چطور باید روایت درست از میدان و رویارویی جبهه حق و باطل داشته باشیم. چون اسلام ما با دیگر کشورهای مسلمان تفاوت دارد و اسلام حسینی مقابل ظلم ساکت نمینشیند. علیالقاعده مستکبران عالم نیز وحشیگری میکنند، لذا روایتگریهای صحیح باعث میشود از مسیر مقاومت منحرف نشویم و همانطور که حضرت زینب (س) اجازه ندادند دستاوردهای قیام عاشورا تحریف شود، ما هم اجازه ندهیم شجاعت، ایثار و مقاومت ملت ایران در جنگ تحمیلی دوازدهروزه پنهان بماند و راوی حقیقت باشیم.
از عجایب روزگار آن است که این کاروانیان، با توجه به سختیهای بسیار عجیبی که دیدند، ازجمله از دست دادن شخصیتهای عظیمالشأنی مثل حضرت سیدالشهدا (ع)، حضرت عباس (ع) و همسران و فرزندان و پدران، دیدن گرسنگی، اسارت، هتاکی، آوارگی و زندان، حتی یک درخواست از دشمن نداشتند و داغ این درخواست را به دل دشمن گذاشتند؛ چون حضرت زینب (س) در همه منازل این اسارت و سفر، آنها را مدیریت کردند.
رشادتها و شجاعتهایی که در این ایام با وجود نفوذ دشمن و تهدیدهای داخلی مزدوران آن شاهد بودیم، برگرفته از حادثه بزرگ و دلخراش کربلاست که در دل آن به تعبیر حضرت زینب (س) جز زیبایی نهفته نیست: «ما رَاَیْتُ اِلاّ جَمیلا»؛ از شجاعت، ایثار و استقامت ورزیدن در راه دیانت و معنویت که همه در این جنگ اخیر، بیش از قبل باید به آن تأسی کنیم و تردید نداشته باشیم که پیروزی نهایی با جبهه حق خواهد بود و به ظهور حضرت بقیها... (عج) متصل خواهد شد؛ انشاءا....
عقیله بنیهاشم (ع) با وجود فشارهای شدید عاطفی و تألمات روحی و شرایط سخت آن سفر، جایی که جان امامسجاد (ع) در خطر بود و در دیگر مواضع، کاروان را مدیریت کردند، تاجاییکه امام زینالعابدین (ع) فرمودند: «عمه ما در برخی مواضع بین راه، نماز را نشسته میخواندند و، چون از ایشان علت را پرسیدم، گفتند به دلیل شدت ضعف و گرسنگی»؛ یعنی ضعف به قدری بر ایشان غلبه کرده بود که نمیتوانستند روی پا بایستند. سپس امام (ع) ادامه میدهند: «در این سفر طولانی، ما روزی یک قرص نان سهم داشتیم! و اغلب عمه ما آن قرص نان را هم تقسیم میکرد و به بچهها میداد».